Jak w niebie

Ktoś powiedział, że w ostrzeszowskim kościele św. Jadwigi Królowej czuje się jak w niebie. To na pewno dzięki obecności Jezusa w Najświętszym Sakramencie, który jest najważniejszy. Ale pytanie: dlaczego, ma jeszcze inne odpowiedzi.

Ostrzeszów, o tym mieście pisano już w dokumencie z 1283 roku, jednak najprawdopodobniej dużo wcześniej istniała w tym miejscu osada. Najstarszą ostrzeszowską parafią jest ta pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, natomiast najmłodszą św. Jadwigi Królowej, której kościół poznamy za chwilę. Kilka lat temu przyjrzał się jej od początku istnienia do 2019 roku ks. Artur Zmyślony. Na podstawie zebranych materiałów przygotował pracę magisterską, z której mogłam skorzystać pisząc o parafii i kościele.

Najpierw kaplica

Na początek kilka faktów z najważniejszymi datami związanymi z historią tej ostrzeszowskiej parafii. Powstała 25 lat temu z części terenów parafii Chrystusa Króla i wspomnianej już NMP Wniebowziętej. Znalazła się w granicach dekanatu ostrzeszowskiego, nie mogło być inaczej. Parafia została erygowana w uroczystość Bożego Narodzenia, czyli 25 grudnia 1997 roku przez biskupa kaliskiego Stanisława Napierałę. Otrzymała za patronkę św. Jadwigę Królową, a jej pierwszym proboszczem został ks. Jacek Pochanke. Już 14 września 1997 roku podczas Mszy św. bp Napierała poświęcił krzyż i teren pod budowę nowego kościoła. Potem nadszedł dzień poświecenia kamienia węgielnego dla świątyni przez Jana Pawła II w Rzymie, czyli 5 listopada 1997 roku. Z kolei wiosną następnego roku rozpoczęto prace związane z budową kaplicy, która służyła parafii do momentu wybudowania kościoła. Na ziemi parafialnej stanął krzyż i szopka, by można było odprawiać Msze. Kaplicę poświęcił ks. bp Napierała 23 maja 1999 roku. W tym czasie wybudowano też pomieszczenia mieszkalne dla księży. 

„Przełomowym dniem w historii parafii był 12 kwietnia 2003 roku. Tego dnia ks. proboszcz Jacek Pochanke przedstawił parafianom, zaakceptowany przez władze kościelne, projekt budowy kościoła parafialnego wraz z makietą” - napisał ks. Zmyślony. Budynek został zaprojektowany z zapleczem mieszkalnym, organizacyjno-kulturalnym i technicznym. Jego budowa rozpoczęła się Mszą św. w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 27 czerwca 2003 roku, a na placu budowy symbolicznym kopaniem fundamentów. Trzeba Projekt kościoła najpierw zakładał budowę pomieszczeń w piwnicach. Później zostało to zmienione. W poprawionym projekcie nie przewidziano już wspomnianych pomieszczeń, ale dzięki temu świątynia otrzymała solidniejsze fundamenty.

Relikwie św. Jadwigi

W 2013 roku nowym proboszczem został ks. Piotr Kowalek. „Nowy proboszcz bardzo szybko zjednał sobie parafian i już w sierpniu ruszyły pracy związane z przygotowaniem fundamentów kościoła parafialnego do dalszych prac budowlanych” - podkreślił ks. Zmyślony. Przy fundamentach świątyni 22 września 2013 roku została odprawiona Msza św., a w lutym następnego roku wznowiono budowę świątyni. Natomiast w październiku Ks. Proboszcz i Wikariusz z grupą parafian udali się do Krakowa, gdzie ks. prałat Zdzisław Sochacki z katedry krakowskiej 7 października przekazał im relikwię św. Jadwigi Królowej.

Wśród następnych ważnych dat znalazł się 4 maja 2015 roku, wtedy biskup kaliski Edward Janiak wmurował kamień węgielny. Następnie 7 grudnia 2016 roku poświecono figurę Dobrego Pasterza w prezbiterium świątyni. Przez kolejne lata sukcesywne urządzano wnętrze świątyni i 12 czerwca tego roku została poświęcona przez biskupa kaliskiego Damiana Bryla. Jak podkreślił Ks. Proboszcz „na osiągnięty sukces pracowało wielu parafian, którzy przez modlitwy, pracę oraz ofiary materialne pomagają realizować powierzoną mu misję”.

A co stało się z kaplicą? Decyzją ks. kanonika Kowalka i Rady parafialnej została przebudowana tak, by mogła służyć dalej. Powstał w niej katolicki żłobek „Perełki Świętej Jadwigi” prowadzony przez fundację „Szczęśliwy Maluch” i teraz uczęszcza do niego 24 dzieci.

Z Dobrym Pasterzem

Kiedy przyjrzymy się kościołowi z zewnątrz zobaczymy, że część działki, na której został zbudowany, charakteryzuje się sporym zróżnicowaniem wysokości terenu. Na wyższej części działki znajduje się jego część z wejściem głównym i wysoka na 25 metrów wieża z dzwonnicą, na której zawieszono dzwon noszący imię Jana Pawła II. Na szczycie świątyni, wybudowanej na planie krzyża greckiego, umieszczono pięciometrowy, oświetlony krzyż, widoczny z całego miasta, szczególnie w nocy lub po zmroku.

Teraz kilka szczegółów o wnętrzu kościoła, w którym można poczuć się jak w niebie albo jego przedsmak. To wnętrze zostało tak przygotowane, że skłania do modlitwy. Nowoczesność została połączona z pięknem i ciepłą kolorystyką. Każdy szczegół został przemyślany. Główne wejście do świątyni zaopatrzono w kruchtę, która osiowo łączy się z nawą główną zaprojektowaną w kształcie kwadratu, powiększonego o miejsce, gdzie obecnie powstaje kaplica spowiednicza. Nawa w najwyższym punkcie ma 13,5 metra, a kiedy spojrzymy do góry zobaczymy w tym miejscu przedstawienie gołębicy symbolizującej Ducha Świętego. Tuż obok nawy znajduje się boczna kaplica, oddzielona od reszty kościoła szklanymi drzwiami. Do niej przeniesiono to, co znajdowało się w kaplicy służącej parafii przed wybudowaniem kościoła. Na jej ścianach umieszczono trzymetrowy drewniany krzyż z pasyjką, ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, obrazy św. Jadwigi, Świętej Rodziny i Jezusa Miłosiernego, a niedaleko ołtarza figurę św. Józefa.

Teraz o najważniejszym miejscu w kościele, czyli prezbiterium. W jego centrum obecny jest Jezus w Najświętszym Sakramencie i o tym przypomina wieczna lampka na złoconym tabernakulum. Kiedy patrzy się na nią, na myśl przychodzi płonień wychodzący z Serca Jezusa. Natomiast z tabernakulum „wyrastają” wykonane z mosiądzu kłosy zboża – symbol Eucharystii oraz korona z relikwiami św. Jadwigi. Nad nimi znajduje się wysoka na trzy i pół metra figura Jezusa Dobrego Pasterza, trzymającego w ręce laskę pasterską i na ramionach owcę, a więc każdego z nas. Nawiązuje ona do ewangelicznej przypowieści o Dobrym Pasterzu. Po prawej i lewej stronie figury Jezusa namalowane zostały postacie św. Jadwigi i św. Jana Pawła II. Od tabernakulum w górę została ułożona mozaika i wykonano malowidła. Znajdujące się w prezbiterium ołtarz, ambona, chrzcielnica, podstawa krzyża, świecznik pod paschał również otrzymały elementy wykonane z mosiądzu, by tworzyły całość z tabernakulum. A światło wpada tu przez dwa witraże.

Nie tylko ołtarze

W świątyni umieszczono ołtarze boczne. Ten z lewej strony nawy otrzymał ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a ten z prawej Świętej Rodziny. Ołtarze ozdobiono mozaiką i malowidłami identycznymi jak na ścianie prezbiterium, by tworzyły całość. Naprzeciwko nich zobaczymy emporę muzyczną, na której bez problemu zmieści się schola, chór i w przyszłości piszczałkowe organy. Od południowej strony prezbiterium znajdziemy zakrystię, a w jej sąsiedztwie pomieszczenia pomocnicze, zespół sanitarny, biuro parafialne i salkę dla ministrantów. Do zakrystii i biura parafialnego można wejść również z zewnątrz budynku. Z kolei nad zakrystią, biurem i salką znajduje się probostwo z tzw. domem parafialnym. Natomiast nad kaplicą boczną i jej zakrystią znalazły miejsce salki parafialne wraz z zapleczem.

Można by jeszcze sporo napisać o kościele i jego otoczeniu, ale najlepiej zajrzeć do niego osobiście na modlitwę, chociażby przejeżdżając przez Ostrzeszów. Dodam, że na terenie parafii znajdują się jeszcze kościół pw. św. Wojciecha w Rojowie i kaplica w Szklarce Myślniewskiej. ■

Tekst Renata Jurowicz

https://www.opiekun.kalisz.pl/jak-wniebie/

Konsekracja Kościoła 

- Niech ten kościół będzie miejscem pięknej modlitwy, miejscem umocnienia, przebaczenia i nabierania ducha, aby żyć wiarą na co dzień, także poza murami tej świątyni – mówił biskup kaliski Damian Bryl 12 czerwca podczas uroczystości konsekracji kościoła św. Jadwigi Królowej.

Ks. Biskupa, kapłanów i licznie zgromadzonych wiernych powitał ks. kanonik Piotr Kowalek, proboszcz ostrzeszowskiej parafii. Następnie przedstawiciele parafian przybliżyli dzieje budowy świątyni i dokonali symbolicznego przekazania klucza.

W homilii Biskup kaliski podkreślał, że w uroczystość Trójcy Przenajświętszej następuje oddanie nowej świątyni Bogu. – Niech ta budowla przypomina nam, że Pan jest z nami w naszych dolach i niedolach. Ten kościół jest miejscem, w którym doświadczamy Jego obecności, ale jest też miejscem niezwykłego spotkania Jezusa we wspólnocie – powiedział Celebrans. Dziękował proboszczom i parafianom za zaangażowanie w budowę tej świątyni. – Ten kościół to wasze wspólne dzieło. Dziękuję waszym proboszczom, że tak dzielnie i wytrwale prowadzili was przez te lata i zapraszali do budowy świątyni, a wy drodzy parafianie z chęcią odpowiedzieliście na to zaproszenie. Bardzo dziękuję wam za to piękne świadectwo – zaznaczył Kaznodzieja. Zachęcał wiernych, aby teraz razem tworzyli wspólnotę. - Zadbajcie, żeby ten piękny kościół nigdy nie był pusty, żeby tych, którzy będą tutaj modlić się było jak najwięcej, a także żeby ta modlitwa nas przemieniała i żebyśmy razem budowali Boże królestwo – wskazywał Pasterz naszej diecezji. Prosił też parafian, aby wspierali się wzajemnie i pomagali bliźnim. – Ważne jest, żeby razem wspierać tych, którzy szczególnie potrzebują, którym jest trudno, którzy przybywają do naszej parafii i miejscowości oczekując na naszą pomoc – przekonywał bp Bryl.

Podczas uroczystości Srebrny Pierścień Świętego Józefa otrzymali Jolanta i Krzysztof Zwierz. Po Mszy św. odsłonięta została tablica pamiątkowa. Uroczystość zakończyło wspólne świętowanie w ogrodach bractwa kurkowego, na które Proboszcz zaprosił parafian i wszystkich przybyłych na poświęcenie kościoła. Wraz z biskupem kaliskim Damianem Brylem Mszę św. koncelebrowali m.in.: ks. kanonik Piotr Kowalek, proboszcz parafii, ks. kanonik Jacek Pochanke, pierwszy proboszcz, ks. prałat Leszek Szkopek, dziekan dekanatu ostrzeszowskiego, księża wikariusze, którzy pracowali w parafii i kapłani z dekanatu ostrzeszowskiego. Uroczystość konsekracji kościoła poprzedziły misje, które głosił ks. kanonik Eugeniusz Synowiec.

Parafia św. Jadwigi Królowej została ustanowiona 25 grudnia 1997 roku przez ówczesnego biskupa kaliskiego Stanisława Napierałę, który 23 maja 1999 roku poświęcił nowo wybudowaną kaplicę. Budowę kościoła rozpoczęto 27 czerwca 2003 roku. 4 maja 2015 roku biskup kaliski Edward Janiak poświęcił mury nowego kościoła i wmurował kamień węgielny, który został poświęcony w Rzymie 5 listopada 1997 roku przez papieża Jana Pawła II.

Pierwszym proboszczem parafii był ks. kanonik Jacek Pochanke. Od 2013 roku proboszczem jest ks. kanonik Piotr Kowalek.

Ewa Kotowska-Rasiak

https://www.opiekun.kalisz.pl/niech-ten-kosciol-bedzie-miejscem-modlitwy/